GÜLNUR SAYDAM

2 yıl önceki depremin ardından hala elektriksiz ve susuz konteynerlerde yaşam mücadelesi veren ailelerin varlığı devam ediyor. Yardımlar uzun bir süre önce kesildi ve iddialara göre, yardımlar geldiği zaman dahi Kızılay ve Afad aracılığıyla yandaşlara dağıtılıyor. Aylık 4500 liralık Esen Kart uygulaması da sona ermiş durumda. Kimi aileler 3-5 ay faydalanabildi, kimileri ise hiç alamadı. İşsizlik, eğitimsizlik, elektriğin saatlerce kesilmesi ve sofralara giremeyen gıdaların eklenmesiyle depremzedeler, Ramazan ayının heyecanı yerine çilelerini yaşamaya devam ediyor. Artan gıda fiyatlarıyla iftar sofralarını kuracak maddi güçleri de olmayan aileler, zor günler geçiriyor.

‘ORUÇ TUTMAYA GEREK YOK, ZATEN AÇIZ’

Sözcü gazetesi ekibi, konteynerkentleri dolaşıp depremzedelerle konuşarak durumu değerlendirdi. 63 yaşındaki bir depremzedeye göre, “Biz zaten açız. Oruç tutmaya ne gerek var? Ben yıllardır oruç tutarım. İlk yıl yardımlar geliyordu, yetmese de şükrediyorduk. Fakat şimdi her şey kesildi. Ziyaretimize gelen bile yok. Dolabımda boşluktan başka bir şey yok. Dilencilik edip aç olduğumuzu söylemekten utandım. Açız zaten, yemek bulamıyoruz ki.”

‘RAMAZAN SOFRASINA GEREK YOK, ZATEN AŞ YOK’

Eşini kaybettikten sonra 2 çocuğuyla birlikte konteynerde yaşamaya başlayan bir depremzede, “Gerçekten Ramazan’ı ve iftarı düşünme lüksümüz yok. Her gün elektrikler kesiliyor. Çocuklar okula gidiyor, üşüyorlar ders çalışamıyorlar. Küçük konteynerde odun yakarak ısınmak mümkün değil. 2 yıl oldu, yazık değil mi bize? Eğer Müslümanlık, sadece açlık hissetmekse, yoksulluğu anlamaksa, başkaları açlıktan ölse de bizim dolabımız bomboş.” dedi.

‘HER ŞEYİMİZİ KAYBETTİK, SOFRADA YEMEK OLSA BİLE YİYECEK KİMİZ YOK’

Ailesinden annesini, babasını ve abisini kaybeden genç bir depremzede, “Sorun sadece iftar sofrasındaki yemek değil. Bir çorba, kuru soğanla orucumu açarım ama kiminle paylaşacağım? Ailemi kaybettim, zaten 2 yıldır bir şey yiyemiyorum. Açlıktan mı acıktım, tok muyum anlamıyorum. Derdim başka.” şeklinde konuştu.